Martin & Helen – Wedding shooting
«Τα σύνορα ρίχνει ο έρωτας, σαν δυνατό αγέρι..» γράφει ένας ποιητής και είναι αλήθεια πώς η δύναμη της αγάπης παραμένει εδώ και αιώνες μοναδική και ανυπέρβλητη. Η Έλενα έφυγε από την Ελλάδα για σπουδές στην Αγγλία – μόνο πού εκείνη την ώρα ήταν αδύνατον να φανταστεί ότι ο έρωτας τής ζωής της την περίμενε στο κολέγιο πού είχε επιλέξει. Και ο Μάρτιν είναι βέβαιο ότι θα γελούσε καλόκαρδα και μόνο με την σκέψη, πως κάποτε θα έβρισκε την ευτυχία στην αγκαλιά μιάς όμορφης συμφοιτήτριας από την ηλιόλουστη Ελλάδα. Η μοίρα έγραψε αυτό το παραμυθένιο σενάριο πού έγινε τελικά πραγματικότητα, ο Martin και η Έλενα αφέθηκαν στην αγκαλιά ενός μεγάλου έρωτα και κάποια στιγμή αποφάσισαν να ενώσουν τις ζωές τους ενώπιον Θεού και ανθρώπων σε έδαφος ελληνικό, λίγο πριν ο Μάης παραδώσει τα σκήπτρα στο λαμπερό καλοκαιρινό φως.
Είχα ήδη γνωρίσει την Έλενα και τον Martin στο Birmingham όπου κατοικούν μόνιμα για την pre-wedding φωτογράφιση και είχα τότε πράγματι εντυπωσιαστεί από το πόσο φυσικά συμπλήρωναν ο ένας τον άλλον και από το πόσο όμορφο αποτέλεσμα είχε η ένωση της παραδοσιακής αγγλικής αυτοκυριαρχίας με το εκρηκτικό μεσογειακό ταμπεραμέντο. Ήταν ένας υπέροχος έρωτας πού γεννούσε συναισθήματα γαλήνης και αρμονίας και μια εικόνα πού ξαναβρήκα μπροστά μου αναλλοίωτη όταν συναντήθηκα με το ζευγάρι, στην Αθήνα πια, την ημέρα του γάμου τους.
Για να πετύχω το καλό αποτέλεσμα πού αναζητώ σε μία φωτογράφιση, προσπαθώ πάντοτε να διαβάσω τις σκέψεις των πρωταγωνιστών, να νιώσω όσο το μπορώ τα συναισθήματά τους, ν’ ακούσω αν γίνεται ακόμη και το χτυποκάρδι τους σαν ξημερώνει η πιο σημαντική μέρα της ζωής τους. Η μέρα του γάμου είναι ηλιόλουστη, παρατηρώ τον Martin στην βεράντα του σπιτιού λίγο πριν ξεκρεμάσει το όμορφο κουστούμι και ετοιμαστεί για την εκκλησία, είναι παρέα με δικούς του ανθρώπους πού έχουν ταξιδέψει από την Αγγλία, γελούν, αστειεύονται, νιώθω ότι το ελληνικό φως, η γειτονιά και η αμεσότητα των ανθρώπων διώχνουν το άγχος, λειτουργούν χαλαρωτικά. Σε έναν σχεδόν παράλληλο χρόνο η Έλενα έχει ξεκινήσει τις δικές της προετοιμασίες, είναι οπωσδήποτε πιο χαλαρή, το περιβάλλον είναι γνώριμο και οικείο, προσπαθεί να ζήσει την κάθε στιγμή του ονείρου, το κάθε λεπτό μιάς μέρας πού θα θυμάται για πάντα με μια γλυκιά νοσταλγία. Η ώρα περνά, ο Martin δείχνει όμορφος και επιβλητικός μέσα στα καλοραμμένα ρούχα τού γάμου, οι φίλοι διορθώνουν τις λεπτομέρειες, λίγο μακρύτερα σε άλλο χώρο η Έλενα φορά αργά το εντυπωσιακό νυφικό, ξέρει ότι αυτή είναι μία από τις ομορφότερες στιγμές αυτής της ξεχωριστής ημέρας.
Περνούν πολλοί διαβάτες καθημερινά μπροστά από τον Βυζαντινό Ναό της Αγίας Αικατερίνης στην Πλάκα, λίγοι όμως θυμούνται ότι πρόκειται για μία από τις ιστορικότερες εκκλησίες της Αθήνας με συμπληρωμένους σχεδόν δέκα αιώνες πολυτάραχης ζωής. Σήμερα στον ιστορικό περίβολο, δίπλα στον Martin πού περιμένει την αγαπημένη του, στέκονται γονείς, συγγενείς και πολλοί συμπατριώτες του. Ανάμεσά τους ο φίλος και κουμπάρος του, δίνει μια εύθυμη νότα στο σκηνικό, καθώς προσπαθεί φιλότιμα να καταλάβει τον τρόπο πού πρέπει να αλλάξει τα στέφανα στο ζευγάρι, κινεί τα χέρια στον αέρα, γελά ανοιχτόκαρδα, οι υπόλοιποι καλεσμένοι προσπαθούν να τον εκπαιδεύσουν στην ελληνική ορθόδοξη παράδοση. Η ώρα έχει περάσει, ο Martin δείχνει στο πλήθος το ρολόι του με ένα βλέμμα απορίας, όμως η Έλενα θα τηρήσει το έθιμο και θα «κλέψει» τον χρόνο πού της προσφέρει αυτή η μακραίωνη παράδοση. Ο χώρος μοιάζει με μικρή όαση στην πολύβουη Αθήνα, λίγα μέτρα πιο εκεί ένα νεοκλασικό αρχοντικό στέκει επιβλητικό στον χώρο, σε κάποια κοντινά μπαλκόνια οι ένοικοι παρακολουθούν χαμογελαστοί. Είναι η στιγμή πού η Έλενα κατεβαίνει από το αυτοκίνητο και μέσα σε χειροκροτήματα σφίγγει το χέρι του Martin πού χαμογελά ευτυχισμένος. Ο ιερέας πλησιάζει το ζευγάρι, εκείνοι ανταλλάσσουν μια τρυφερή ματιά και χαμογελούν, λίγο πιο πίσω η συγκίνηση περισσεύει στα πρόσωπα γονιών και φίλων.
Η τελετή τελειώνει μέσα σε αγκαλιές, ευχές και γέλια και καθώς βρισκόμαστε σε ένα από τα πιο ιστορικά σημεία της Αθήνας, θα ήταν κρίμα να χάσουμε την ευκαιρία για μια φωτογράφιση με φόντο τα σοκάκια και τα αρχοντικά σπίτια της Πλάκας. Ο Martin και η Έλενα περπατούν στα στενά δρομάκια, κοντοστέκονται στα τουριστικά μικρομάγαζα, φωτογραφίζονται δίπλα στα απομεινάρια μιάς ένδοξης αρχαίας ιστορίας – είναι χαλαροί, ευτυχισμένοι, ο έρωτάς τους είναι ολοφάνερος και αποτυπώνεται στην κάθε φωτογραφία πού έχω τραβήξει με τα πιο έντονα και λαμπερά χρώματα. Ο κόσμος στα στενά, στα καταστήματα, στο τουριστικό τρενάκι πού περνά δίπλα μας, αντικρύζει ξαφνιασμένος το ευτυχισμένο ζευγάρι και στήνει ένα μικρό πανηγύρι χαράς, χαμογελά, χειροκροτά, φωτογραφίζει και φωνάζει τις πιο αυθόρμητες ευχές για μια ευτυχισμένη ζωή και ένα ανέμελο αύριο.
Όταν το ζευγάρι συναντά τους καλεσμένους στο tennis club της Αθήνας για την καθιερωμένη δεξίωση, ο ήλιος έχει ξεκινήσει να χάνεται στην δύση και τα υπέροχα χρώματα του δειλινού πού αγκαλιάζουν τους στύλους τού Ολυμπίου Διός λίγα μέτρα μακρύτερα, δημιουργούν μία ατμόσφαιρα απόκοσμη και μαγευτική. Μέσα σ’ αυτό το πανέμορφο περιβάλλον και κάτω από τον ήχο τής μουσικής, θα γραφτεί ο επίλογος της πιο ξεχωριστής και μοναδικής ημέρας στην ζωή του Martin και της Έλενας…
Σκέφτομαι πολλές φορές πως όταν τελειώνει μία φωτογράφιση, μέσα στην φωτογραφική μου μηχανή δεν βρίσκονται απλώς μερικές εκατοντάδες στιγμιότυπα από την ζωή ενός ζευγαριού, αλλά όλα εκείνα τα μεθυστικά αρώματα πού σκορπίζει ένας μεγάλος έρωτας στις καλύτερες και πιο δυνατές στιγμές του. Martin και Έλενα, νιώθω την ανάγκη να σας πώ ένα μεγάλο ευχαριστώ που μού δώσατε την ευκαιρία να ζήσω από κοντά την δική σας υπέροχη ιστορία αγάπης και αφοσίωσης και ελπίζω να βοήθησα, ώστε η μέρα αυτή να μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στην μνήμη σας όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Martin και Έλενα σάς εύχομαι με όλη μου την αγάπη την πιο ανέφελη ευτυχία στο ταξίδι πού μόλις ξεκινήσατε και να είστε πάντοτε τόσο λαμπεροί, όμορφοι και ερωτευμένοι, όσο και την μέρα που σας πρωτογνώρισα…
