Γάμος Μαρίας και Κώστα στην Θεσσαλονίκη, 16 Ιουλίου 2016
Όσα χρόνια κι αν περάσουν, η Θεσσαλονίκη μένει στα μάτια μου πάντα απέραντα γοητευτική, σαν μια παλιά αγαπημένη που τα προβλήματα και ο χρόνος δεν μπόρεσαν να σβήσουν την ομορφιά της. Περπατώ αργά στο πολύβουο κέντρο, απλώνω το βλέμμα στο γαλανό τής παραλίας, αφουγκράζομαι τους ρυθμούς της πόλης, τις κουβέντες γύρω μου, την ξεχωριστή επικοινωνία των ανθρώπων· θέλω να νοιώσω, όσο γίνεται περισσότερο, την χαλαρωτική ατμόσφαιρα της πόλης, αυτή η εξοικείωση με το περιβάλλον, όσο κι αν φαίνεται περίεργο, επηρεάζει την φωτογραφική μου ματιά, αποτυπώνεται στα χρώματα, στα πρόσωπα, στα τοπία που φωτογραφίζω κάθε φορά.
Οι ετοιμασίες πριν από τον γάμο
Ο Κώστας και η Μαρία ζούνε εδώ και καιρό πιά μόνιμα στο μακρινό Εδιμβούργο, αλλά είναι πολλά εκείνα που τους δένουν με τούτη την όμορφη πόλη. Εδώ σπούδασαν οι δυό τους, εδώ μένουν συγγενείς και φίλοι, εδώ γεννήθηκε ο έρωτας που σε λίγες ώρες θα τους οδηγήσει στην εκκλησιά για τον γάμο τους.
Σε κάθε σημαντικό γεγονός, τα πριν και τα μετά έχουν την δική τους ξεχωριστή σημασία και ο γάμος δυό νέων ανθρώπων δεν αποτελεί εξαίρεση. Στο πατρικό σπίτι τού Κώστα υπάρχουν όλα εκείνα που επιβάλλει μια μακραίωνη παράδοση – το τραπέζι γεμάτο από κεράσματα, το άψογο κοστούμι που περιμένει υπομονετικά τον κάτοχό του, τα δώρα από αγαπημένους φίλους και συγγενείς, τα στολίδια που περισσεύουν. Αυτό όμως που δίνει ζωή στα άψυχα αντικείμενα, εκείνο που κάθε φορά διαφέρει σε όσες προετοιμασίες κι αν έχω παρευρεθεί, είναι το συναίσθημα, η ένταση της συγκίνησης, τα ζεστά βλέμματα. Η οικογένεια σήμερα γιορτάζει, χαρά και συγκίνηση μπλέκονται αξεχώριστα, είμαι βέβαιος ότι πολλοί θα ήθελαν ο χρόνος να κυλήσει πιο αργά ετούτες τις στιγμές που η ευτυχία περισσεύει. Ο Κώστας έχει παραδοθεί στα χέρια των καλών του φίλων που προσέχουν το ντύσιμό του μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια, είναι οι στιγμές που πραγματικά μία φωτογραφία μπορεί να αποτυπώσει όσα δεν μπορούν να πούν χιλιάδες λέξεις…
Η Μαρία έχει στήσει το «αρχηγείο» της στο ίδιο εκείνο φοιτητικό σπίτι που την φιλοξένησε πριν από χρόνια και φυσικά εδώ οι αναμνήσεις ξεχειλίζουν. Σε τούτο τον χώρο ανταμώνω με παλιούς και καλούς μου φίλους, οι καλεσμένοι έχουν ήδη γεμίσει το σπίτι, η Μαρία φορά το πανέμορφο νυφικό και σφιχταγκαλιάζεται με την κουμπάρα της και παιδική της φίλη – ο φακός προλαβαίνει να πιάσει κάποια υγρά μάτια πλημμυρισμένα από συγκίνηση, είναι στιγμές πολύ φορτισμένες για τους γονείς, την ίδια την Μαρία, όλους τους καλεσμένους. Άξαφνα ο χώρος γεμίζει από ήχους και παραδοσιακά τραγούδια – οι ρίζες τής οικογένειας είναι στο νησί των ιπποτών και βέβαια οι καλεσμένοι από την Ρόδο φροντίζουν να προικίσουν την νύφη με ευχές και μουσικές τού νησιού τους. Ανάμεσα στο πλήθος υπάρχουν καλεσμένοι από την Σκωτία, αλλά και συγγενείς από την μακρινή Αυστραλία, είναι ξεχωριστή η συγκίνηση όταν κάποιοι ταξιδεύουν χιλιάδες χιλιόμετρα για να μοιραστούν τα έντονα συναισθήματα αυτής της μοναδικής ημέρας…
Ο γάμος και η δεξίωση
Το πετρόχτιστο εκκλησάκι για τον γάμο βρίσκεται μέσα στο κτήμα «Λίκνο» που απλώνεται σε μία τεράστια έκταση βορειοανατολικά της Θεσσαλονίκης. Ο καιρός είναι υπέροχα καλοκαιρινός, η φύση γύρω στην πλήρη άνθησή της, ψηλά καταπράσινα δέντρα προσφέρουν την σκιά τους στους πρώτους καλεσμένους που εμφανίζονται στο πλακόστρωτο μονοπάτι. Ο στολισμός είναι γήινος, λιτός, αλλά με εξαιρετική φινέτσα τοποθετημένος, τίποτα το κραυγαλέο δεν χαλά μια αίσθηση αρμονίας που είναι διάχυτη στον χώρο. Μια ανθοδέσμη από τριαντάφυλλα σε διαφορετικούς χρωματισμούς στα χέρια του Κώστα περιμένει ανυπόμονα την άφιξη της Μαρίας, που δεν αργεί να ξεπροβάλλει πανέμορφη κάτω από τον καλοκαιρινό ήλιο, μέσα σε χειροκροτήματα και επευφημίες. Σε ελάχιστα λεπτά το ζευγάρι θα κάνει το όνειρο πραγματικότητα και θα ξεκινήσει το δικό του μοναδικό ταξίδι μέσα στην ζωή.
Μετά το μυστήριο προλαβαίνω να φωτογραφίσω την Μαρία και τον Κώστα την ώρα που ξεκινά το ηλιοβασίλεμα, ενώ λίγο αργότερα το εκκλησάκι μέσα στην νύχτα δίνει την αφορμή για μία φωτογράφιση απόκοσμη και υποβλητική. Οι καλεσμένοι περιμένουν, αλλά αγαπώ πολύ αυτήν την ώρα που το άγχος από όλη την ημέρα έχει απομακρυνθεί και στα πρόσωπα των παιδιών αποτυπώνεται με τον πιο καθαρό τρόπο ο έρωτας, η ευτυχία, η ελπίδα για το μέλλον.
Την ώρα που το αεροπλάνο της επιστροφής είναι στον αέρα σκέφτομαι ότι ο χρόνος περνά και κάποτε όλα τελειώνουν και γίνονται ιστορία – οι ετοιμασίες, ο γάμος, η δεξίωση. Μα απομένουν οι αναμνήσεις, οι εικόνες από μία υπέροχη ημέρα και εκατοντάδες φωτογραφικά στιγμιότυπα που αιχμαλωτίζουν για πάντα και μοναδικά το συναίσθημα, την νιότη, τον έρωτα και την προσμονή για ένα φωτεινό και όμορφο Αύριο…
Μαρία και Κώστα, εύχομαι ο χρόνος να μην αλλάξει στο ελάχιστο τον έρωτα που καίει στις καρδιές σας και κάθε μέρα που περνά να δυναμώνει ακόμη περισσότερο την αγάπη και την ευτυχία σας. Μακάρι η ζωή να είναι μαζί σας γενναιόδωρη, να ανοίγει μπροστά σας δρόμους γεμάτους από φως και η κάθε σας μέρα να είναι τόσο λαμπερή όσο και η μέρα του γάμου σας…
Βοηθός φωτογράφου: Βασιλική Πρόντα
Χώρος Δεξίωσης: Κτήμα Λίκνο
