Σπύρος και Ειρήνη – Γάμος 28 Αυγούστου 2016
Μέσα σε μία επαγγελματική πορεία πολλών ετών έχω φωτογραφίσει πολλούς γάμους, έχω γνωρίσει χιλιάδες ανθρώπους, έχω δει γάμους απλούς, πλούσιους, παράξενους ή εκκεντρικούς. Κι όμως εκείνο που δεν κουράζομαι ποτέ να φωτογραφίζω, εκείνο που πάντοτε τραβά σαν μαγνήτης τον φακό μου, είναι το βαθύτερο συναίσθημα, ή ένταση της ευτυχίας, το πάθος της ερωτευμένης νιότης. Στο τέλος της μέρας, αυτά είναι που έχουν αποτυπωθεί έντονα στην μνήμη μου και στην πραγματικότητα, αυτά είναι τα γερά υλικά που θα δώσουν στο ζευγάρι ζωή φωτεινή κι ευτυχισμένη. Η σχέση του Σπύρου και της Ειρήνης είναι πλασμένη από αυτά τα δυνατά υλικά, ο έρωτάς ξεχειλίζει σε κάθε τους κίνηση, σε κάθε τους βλέμμα, ο γάμος τους θα είναι ένας σημαντικός σταθμός σε τούτη την διαδρομή και μία μοναδική ευκαιρία να μοιραστούν με τον πιο επίσημο τρόπο την ευτυχία τους με τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Ένας γάμος βασισμένος στην πιο βαθιά αγάπη, λίγο πριν φύγει το καλοκαίρι και δώσει την σκυτάλη στο ρομαντικό φθινοπωρινό τοπίο…
Οι προετοιμασίες για τον γάμο
Το πατρικό σπίτι του Σπύρου βρίσκεται λίγο έξω από το Λαύριο σε ένα προνομιακό σημείο, καθώς μπροστά του απλώνεται η θάλασσα και το βλέμμα χάνεται χωρίς κανένα εμπόδιο στο βάθος του ορίζοντα. Χρησιμοποιώ αυτήν την μαγευτική θέα για τις περισσότερες φωτογραφίες, εστιάζω στα πρόσωπα, τις ζεστές αγκαλιές φίλων και συγγενών, τα δώρα που αλλάζουν χέρια μέσα σε ένα κλίμα συγκίνησης και χαράς, το ντύσιμο του Σπύρου με το όμορφο κουστούμι του γάμου.
Το ίδιο κλίμα και παρόμοια συναισθήματα και στο πατρικό της Ειρήνης στο Περιστέρι, μόνο που εδώ η ένταση είναι μεγαλύτερη – η προετοιμασία και το ντύσιμο της νύφης απαιτούν πάντοτε περισσότερο χρόνο και ιδιαίτερη προσοχή στις λεπτομέρειες. Δεν υπάρχει βέβαια κανένα πρόβλημα σ’ αυτό, γιατί ένα πλήθος από γνωστούς, φίλους και συγγενείς θέλουν να βοηθήσουν και ταυτόχρονα να δώσουν τις πιο γλυκές και ειλικρινείς ευχές τους. Η στιγμή που η Ειρήνη ντυμένη στο ολόλευκο υπέροχο νυφικό αντικρύζει τους γονείς της και αφήνεται στην αγκαλιά τους είναι πολύ έντονη συναισθηματικά και φορτίζει με ιδιαίτερη συγκίνηση τους επισκέπτες που έχουν γεμίσει τον χώρο ασφυκτικά…
Ο γάμος και η δεξίωση
Η εκκλησία του Προφήτη Ηλία στο Λαύριο είναι από τις ομορφότερες στην Ελλάδα, καθώς στέκεται περήφανα και μοναχικά επάνω σε ένα λόφο και γύρω της απλώνεται το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας. Η κεντρική σκάλα που οδηγεί στον προαύλιο χώρο είναι στολισμένη διακριτικά, οι καλεσμένοι είναι όλοι εδώ, ο Σπύρος αγκαλιάζεται και φωτογραφίζεται μαζί τους, αλλά το βλέμμα του ξεφεύγει κάποιες φορές προς τον δρόμο, όπου από στιγμή σε στιγμή περιμένουμε να εμφανιστεί το αυτοκίνητο που μεταφέρει την Ειρήνη.
Δεν χρειάστηκε να περιμένουμε πολύ, αφού σε λίγα λεπτά το αυτοκίνητο σταματά δίπλα στα σκαλοπάτια και η Ειρήνη τα ανεβαίνει αργά στηριγμένη στο μπράτσο του πατέρα της. Το κομψό νυφικό αναδεικνύει την λυγερόκορμη σιλουέτα της, το πρόσωπο λάμπει από ευτυχία και προσμονή, ο κόσμος χειροκροτά και φωνάζει τις ευχές του στο όμορφο ζευγάρι που πιασμένο χέρι χέρι μπαίνει στην εκκλησία για να ξεκινήσει το μυστήριο και η ευλογία τής ένωσής τους…
Ο ήλιος έχει αρχίσει να χάνεται στην δύση όταν οι πρώτοι καλεσμένοι επιστρέφουν στο πατρικό σπίτι του Σπύρου για την δεξίωση. Τα τραπέζια ντυμένα στα λευκά είναι έτοιμα από ώρα, οι περισσότεροι στέκονται όρθιοι κοντά στην είσοδο περιμένοντας την άφιξη των παιδιών, όταν η Ειρήνη και ο Σπύρος βγαίνουν από το αυτοκίνητο χάνονται μέσα σε αγκαλιές, φιλιά και χειροκροτήματα, το έθιμο απαιτεί να γευτούν από μία κουταλιά μέλι – σύμβολο προαιώνιο μιας ζωής γλυκιάς κι ευτυχισμένης. Η μουσική που ξεχύνεται στον χώρο δίνει το σύνθημα, το ζευγάρι αγκαλιασμένο τρυφερά ξεκινά τον πρώτο χορό, η σημερινή μέρα φτάνει σιγά σιγά προς το τέλος της, όμως η κοινή ζωή γι αυτά τα δύο γλυκύτατα παιδιά μόλις τώρα ξεκινά…
Η nextday φωτογράφιση
Ο πεζόδρομος Διονυσίου του Αρεοπαγίτου είναι οπωσδήποτε από τους ομορφότερους στον κόσμο και η ιδανική τοποθεσία για έναν περίπατο περιμετρικά της Ακρόπολης. Εδώ στην καρδιά της Αρχαίας Αθήνας και περιτριγυρισμένοι από μνημεία της πιο βαριάς ιστορικής κληρονομιάς, περπατάμε αργά με τον Σπύρο και την Ειρήνη για την nextday φωτογράφιση. Βαδίζουμε αργά όλη την διαδρομή έως και το Μοναστηράκι και παρόλο που έχει πια ξεκινήσει ο Σεπτέμβρης, ο καιρός είναι καλός και ο κόσμος αρκετός. Οι τουρίστες ενθουσιάζονται σαν βλέπουν τα παιδιά ντυμένα στις γαμήλιες φορεσιές τους, χειροκροτούν, ζητωκραυγάζουν και τραβούν φωτογραφίες. Ο Σπύρος και η Ειρήνη πραγματικά το απολαμβάνουν να χαιρετούν τον κόσμο, φωτογραφίζονται δίπλα σε μνημεία και σπίτια της παλιάς Αθήνας, αγκαλιάζονται και δείχνουν τον έρωτά τους σε κάθε βήμα – όμως αυτές δεν είναι εκδηλώσεις αγάπης μόνο για της ανάγκες μιάς φωτογράφισης, αλλά η πιο γνήσια έκφραση ενός έρωτα μοναδικού και πέρα ως πέρα αληθινού.
Σπύρο και Ειρήνη, η μέρα του γάμου σας μού πρόσφερε μοναδικές χαρές και ιδιαίτερες συγκινήσεις. Χάρηκα την απλότητά σας, το κέφι σας, την καλή σας διάθεση, τον αυθορμητισμό και το ανοιχτόκαρδο χαμόγελό σας. Στα πρόσωπά σας είδα να αποτυπώνονται όλα τα όμορφα συναισθήματα που γεννά ο έρωτας, η αγάπη, η ελπίδα των νέων ανθρώπων που θέλουν να ζήσουν αγκαλιασμένοι μια όμορφη ζωή και να αγωνιστούν για την κατάκτησή της. Μαζί με όλους εκείνους που σας προστατεύουν και σας αγαπούν, εύχομαι να δικαιωθεί αυτή η ελπίδα για μια ανέφελη ζωή και το σπιτικό σας να είναι πάντοτε γεμάτο από αγάπη βαθιά και έρωτα μοναδικό και παθιασμένο…
